Haar lieve slaapmonster,
haar gezelschap
in wakkere dromen,
duwt haar telkens
van de ene op de andere zij.
Na haar nachten te ontwijken
kijkt het haar recht aan,
in haar ogen
en de waarheid kruipt
als een beest nabij.
Ze kan NIET van de ene
op de andere nacht
(ssst...praat niet hard,…
fluister het…zacht)
geloven…niet geloven..
Niet echt.
Dat haar slaapmonster
niet goed is, maar slecht.
Anke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten