Woorden schieten haar tekort
Omdat ze haast niet kan
spreken
Het worden er minder met
de dag
Hun gebrek laat haar
bijna breken
Haperen en hakkelen
Haar tong wil wel maar
blijft steken
Woorden schieten haar
tekort
Haar keel is snoerend gesloten
die leegte slaat haar nog
tot gort,
Schuilend schrijven rest
haar nu
de stille bitterheid
proeft aan als gal
onder haar fictieve
paraplu
© Anke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten