Een lange witte lijn (gedicht)

Mijn grens is maar dun,

als een lange witte lijn

zoals op het voetbalveld

of krijt op een plein

met mij aan de ene kant

wachtend op een sein

met blote voeten - mijn tenen

verkrampend bij het ravijn

want mijn grens is maar dun

als een lange witte lijn

Dan strekt mijn arm zich

en mijn vingers reiken ver

Ik houd mijn ogen dicht

zo voel ik het intenser

dan ik ooit had verwacht

- ooit had gedacht -

geen gevoel is een gemis

want het zijn de dikke lagen,

het is het keiharde vernis

dat ik eindelijk voel vervagen

©Anke