Zelfmoord
Ik sta boven op een dak
in de rand van de goot
en als ik nu eens spring
ga ik waarschijnlijk dood
Dus ben ik maar gaan zitten
en staar strak naar beneden
en denk opeens aan alles
wat ik zo diep heb aanbeden
Hier springen heeft geen zin
want het dak is vast te laag
en of ik dus wel dood ga
is echt nog maar de vraag!
“Is jouw leven dan niet mooi?”
vraagt iets zacht aan mij
Ik kijk snel rond me heen
maar er is niets daar van opzij
Is mijn leven mooi genoeg?
Een traan biggelt omlaag
en als ik nu toch spring
krijg ik nooit antwoord op die vraag
© Anke Portenge
en als ik nu eens spring
ga ik waarschijnlijk dood
Dus ben ik maar gaan zitten
en staar strak naar beneden
en denk opeens aan alles
wat ik zo diep heb aanbeden
Hier springen heeft geen zin
want het dak is vast te laag
en of ik dus wel dood ga
is echt nog maar de vraag!
“Is jouw leven dan niet mooi?”
vraagt iets zacht aan mij
Ik kijk snel rond me heen
maar er is niets daar van opzij
Is mijn leven mooi genoeg?
Een traan biggelt omlaag
en als ik nu toch spring
krijg ik nooit antwoord op die vraag
© Anke Portenge
Bron: Cijfersnet
Oef....heftig...Zo heb ik 10 jaar geleden ook gestaan. en nog steeds ben ik er niet uit of het leven mooi is. Ja,ik leef,oké maar voor wie? ik kan het maar niet leuk vinden. Ik leef mijn leven,maar volgens anderen mag dat niet. Moet onder de mensen komen,maar dat is alleen voor mij maar stress en teleurstelling. 2x "hulp" gehad,steeds weer verlies van vertrouwen in de mensen.(in mijn jeugd,belazerd dus dat neem je je verdere leven mee) Ik weet het wel,ik moet het zelf doen,maar als die wil er gewoon niet is? Dan kun je het ook niet maken....
BeantwoordenVerwijderenHallo Anoniem,
BeantwoordenVerwijderenBedankt voor deze moedige reactie op mijn gedicht.
Ik heb inmiddels al van meer mensen gehoord dat het heftig binnenkomt. Over zelfmoord schrijven zal in wat voor vorm dan ook altijd heftig zijn.
Ik heb geen wijsheid in pacht over hoe het leven te leven. Heb ook mijn donkere wolken.
Jouw rugzak zit erg vol en die draag je zwaar met je mee. Helaas heb je dus niemand die hem af en toe voor je kan dragen of ondersteunen, dat vind ik moeilijk voor jou.
Maar voor mijzelf heb ik één ding geleerd:
Zolang het je gegeven is het leven te mogen leven, kun je het telkens opnieuw proberen te leven. Al is dat zwaar, keihard en met veel tranen, je krijgt elke keer een kans.
Je krijgt maar één kans om voor zelfmoord te kiezen, daarna krijg je nergens anders meer nieuwe kansen voor.
Ik hoop dat je eruit komt!
Sterkte, Anke
Ik begrijp de mensen die zelfmoord neigingen wel.
BeantwoordenVerwijderenIk ben zelf jaren depressief geweest.
Je ziet geen andere uitweg dan dood willen gaan en van alle pijn af te wezen. (het klinkt misschien cru) maar zo is het vaak wel.
Ik ben blij dat ik vaak vrienden had om mij te behoeden om het te gaan doen. Vaak willen doen.
Ik zal altijd met het rugzakje blijven lopen.
Maar het word wel steeds lichter.
Door het vele schrijven.
Ik ben blij dat je vrienden er voor je waren/zijn om je te behoeden want ik ben blij dat je er bent. Ik geniet van de dingen die je schrijft, je verhalen en je gedichten. Ze zijn gevoelig, oprecht en nemen geen blad voor de mond. Bedankt voor je openhartige reactie Amanda, lieve groet van Anke
VerwijderenMijn allerbeste vriend staat nu nog altijd aan mijn zij. Dat is mijn vriend.
VerwijderenDankje doet mij heel erg goed dat mijn verhalen en gedichten toch aankomen bij mensen zoals ik ze ook bedoel.
Ik ben ook een persoon die ook geen blad voor de mond heeft.
Maar weet wel wanneer ik er mee naar buiten kan komen en wanneer niet.
Ondanks het nu ook wel een gevolgen heeft gehad met mijn oprechte schrijfstijl dat ik nu geen contact meer heb met mijn zusjes.
Heftig,,,,, en zeer goed onder woorden gebracht. Spot on!
BeantwoordenVerwijderen