Via de schrijfwedstrijdenlijst van schrijvenonline kwam ik op de website van Stichting Ongehoord. Oké, leuk! Ik las de voorwaarden van de dichtwedstrijd en meteen flitsten er woorden en halve stukjes zin door mijn hoofd. Het was me duidelijk: ik ging hieraan meedoen.
"En je manuscript, voor de Luitingh Fantasywedstijd, dan?" fluisterde een klein rood duiveltje met gloeiende hoorntjes op zijn hoofd, brandend in mijn oor. Hij zat op mijn rechterschouder en was zo heet dat mijn t-shirt begon te roken. Ik schokschouderde het irritante vurige ding direct op de grond. Boos met zijn drietand zwaaiend, verdween hij met een rookpluimpje in de grond.
"Goed gedaan," lachte een glazig wit engeltje met een lief gezicht op mijn linkerschouder. Ik knikte terug, met een grote grijns.
Maar toen de witte engel van mij hoorde waarover het gedicht moest gaan, was ze iets minder enthousiast.
"De zeven hoofdzonden, hadden ze niet iets anders kunnen kiezen als thema?" mompelde ze vragend en streek haar kraakwitte veren glad naar achteren.
"Juist heel interessant," reageerde ik. "De film Seven vond ik ook zo intrigerend....je weet niet wat je ziet in het begin en hoe verder de film vordert denk je: waar gaat dat toch heen, hoe loopt dat af?"
Mijn kleine engeltje keek me met een berustende blik aan. "Ik heb die film nog nooit gezien. Ga ik niet doen ook." Ze fladderde van mijn schouder af de lucht in. "Je moet het zelf weten," glimlachte ze toen en verdween geruisloos naar de hemel. Ik bleef glimlachen met het gedicht al bijna compleet in mijn hoofd.
Toen ik uiteindelijk achter mijn laptop kroop dacht ik niet meer aan het witte engeltje.
Ik ratelde het gedicht in ongepolijste versie er bijna in één keer uit.
De basis was gelegd. Zo.
En toen had ik nog een paar weken om het verder te polijsten en laten swingen. Inmiddels zijn deze weken alweer voorbij. Het gedicht is vandaag naar de stichting gemaild.
Heel veel mensen kennen vast de zeven hoofdzonden. Om het geheugen even op te frissen noem ik ze op: 'hoogmoed, hebzucht, wellust, afgunst, vraatzucht, toorn en luiheid'.
Ik heb geprobeerd ze allemaal in mijn inzending te verwerken. Dat was een behoorlijke uitdaging. Ik moet je eerlijk bekennen dat, als het rode duiveltje niet was teruggekeerd om mij te helpen het me niet was gelukt! Hij wist zoveel over alle zonden te vertellen. Heerlijk gewoon. Maar ssst, het engeltje weet van niets! Dus mondje dicht.
Ik ben tevreden. Nu de jury nog.
Liefs van Anke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten