Schatgraven in mijn schrijfverleden

Tijdens mijn schrijverijen haal ik het heden en verleden vaak door elkaar. En dan bedoel ik niet grammaticaal, maar op het gebied van geschiedenis. Het verleden is een grote inspiratiebron voor mij. Er is volop informatie beschikbaar om het verleden te laten herleven. Als je tenminste niet in de Middeleeuwen wilt graven en waarheidsgetrouw een periode wilt beschrijven waarin je hoofdpersonen leven. Zelfs nu ik dit opschrijf krijg ik vlinders in mijn buik.

Vlinders?
Ja, vlinders want ik heb mijn oudste manuscript inmiddels al 12 jaar geleden weggestopt.
Eerst op een floppy disk die ik simpel 'Back-up' noemde. Later op een USB stick die ik tot nog toe in mijn schatkist bewaar, overigens naast mijn inmiddels waardeloos geworden floppy.
Die schatkist is niet meer dan een houten vierkante doos (waarin ik herinneringen bewaar), beslagen met dun staal en met een slot erop dat al jaren stuk is. En nee hij ligt nergens begraven, ook niet in de tuin. Hij staat gewoon bovenop een kast in de logeerkamer.
"Makkelijk schatgraven zo," zul je denken :-) en gelijk heb je.

Terug in de tijd
In ieder geval was ik toen (ahum) zo'n 20 zomers jong en begon met al mijn passie aan (wat zou worden) mijn eerste boek. En volgens mij was ik een jaartje of 26 dat ik er voor het laatst aan gewerkt heb. Waarom ik destijds letterlijk mijn pen heb neergelegd is een heel ander verhaal.

Ik heb het document een week terug weer eens geopend en kleine stukjes teruggelezen. Het gekke is dat ik af en toe met stomheid geslagen ben als ik dat doe.
Heb ik dit geschreven? gaat het dan door m'n hoofd.
Ik kan je zeggen dat het 126 A4-tjes groot is en meer dan 56000 woorden telt. En dat het niet af is. En dat het manuscript jeukt. Het kriebelt zoals in mijn gedicht: een papegaai die op slot al zijn veren uit zijn lijf trekt omdat hij gek wordt van de jeuk. Gelukkig heb ik geen veren, wel haren waar ik tijdens het schrijven vanaf blijf want dikke lokken heb ik niet.

Het manuscript
In ieder geval speelt het verhaal zich voornamelijk af in de Middeleeuwen. In het jaar 1218. Het is fantasy. Er komt een droomuitlegger in voor, een heks, volwassenen die als kinderen terugkeren in de tijd, 'het land van melk en honing' (mijn ideeën over dat land), een prachtig middeleeuws kasteel en de ruïne daarvan, ridders, jonkvrouwen, leenheren en horigen en een Nederlands dorp in het jaar 1985. Ik wilde ook het verschil uiteenzetten tussen de armen en de rijken en de mannen en vrouwen in de middeleeuwen.

Middeleeuws gebed zonder end
Toen ik tot meer dan 12 jaar geleden keihard aan dat verhaal werkte, was het zeker mijn bedoeling tot een eind te komen. Maar er kwam van alles in mijn leven tussendoor. Zelfs een periode van 7 jaar waarin ik helemaal niet heb kunnen schrijven. Geen woord.
Dus tot nu toe is het een gebed zonder eind geworden. Ik ben het eind van het verhaal compleet kwijt. Opnieuw graven dus.
En dat vind ik steeds moeilijker worden. Het gekke is dat research gemakkelijk gaat (al vind ik de overload aan informatie af en toe ook een killer) want ik heb nu de beschikking over internet.
Destijds had ik geen internet zoals ik dat nu heb. Volgens mij zat ik rond mijn 26e voor het eerst via een telefoonkabel te internetten en net als de minuten, glipte ook m'n geld weg via die lijn. Dus zat ik heel vaak in de bieb, kocht ik goedkope tweedehands boeken over de middeleeuwen (die heb ik nog steeds :-)), liep boekenmarkten af, ploeterde ik encyclopedieën door, las tot in de nachtelijke uren en schreef verder.

De bronnen
Wat ben ik blij dat ik achter in het manuscript een boeken -en literatuurlijst heb bijgehouden zeg! Alles wat ik heb gelezen en bekeken heb ik genoteerd: de naam van het boek, de schrijver, de passages waar het om gaat en het ISBN nummer. Zelfs wanneer ik het gelezen heb! Kun je je voorstellen dat ik blij ben?
Maar misschien is het ook wel de moeilijkheid.
Want nu met internet en vooral wikipedia liggen feiten en fabels eigenlijk op straat.
Is alles wat op wikipedia staat waar? Ik denk van niet. Het kan zeker gekleurd zijn door degene die het heeft geplaatst. Het kan zelfs onjuist zijn. En wie controleert de informatie op wikipedia?

Ik check mijn gegevens liever via verschillende bronnen op juistheid. Dat is veel werk, maar 'better safe than sorry'. Dat betekent lekker lezen op wikipedia en nog steeds duiken in vele geschiedenisboeken. Maar ja, werkten de geschiedschrijvers wel zo accuraat?
De cirkel is rond.
Aangezien ik mijn (fantasy) hoofdpersonages in een realistische wereld wil laten leven, wil ik het jaartal 1218 ook zo realistisch mogelijk hebben uitgezocht. Dus of ik dit verhaal ooit af krijg? Geen idee. Maar het houdt me bezig.

Terug naar nu
Ik schrijf verder aan mijn andere fantasyverhaal, degene waarmee ik een poging waag voor de Luitingh schrijfwedstrijd (Magic Tales/Dromen en Demonen).
De uiterste inleverdatum van deze wedstrijd is 12-12-2012 om 12:12:12 uur.
Ik lig af en toe wakker of ik tien bladzijden zal insturen voor 14-5 aanstaande, waarmee ik een professioneel advies kan winnen van de Luitingh redactie.
"Doet ze het, of doet ze het niet," zingt een zeurderig stemmetje in mijn hoofd als ik om 12:12:12 uur met wijd open ogen naar het plafond lig te staren. Wat heb ik te verliezen? Helemaal niets. Dus gaat ze het doen? Ja ze gaat het doen!

Groetjes van Anke